सरस्वती पुरी

नर्स शब्द आफैमा एउटा सुन्दर शब्द हो । आज नर्स हु भनेर हिँडदा आफैलाई गर्व महसुस हुन्छ । त्यो सेतो कोट लगाएर दिनरात विरामीको सेवामा हुन पाउँदा आफुलाई खुसी महसुस हुन्छ ।

आज सायद कुनै छोरी पढेर एसईई पास गरिसकेपछि उसको सपना नै नर्स बन्ने हुन्छ । यसको सम्पूर्ण श्रेय फ्लोरेन्स नाइटिङ्गेललाई जान्छ । लेडी अफ ल्याम्प भनेर चिनिने फ्लोरेन्स नाइटिङ्गेलको त्यो सेवाको भावलाई देखेर नर्स बन्ने मन जोकोहीलाई लाग्न सक्छ ।

एकातिर नर्स भएर खुसी भइरहँदा अर्को तिर नर्सहरु पश्चाताप मानिरहेका छन् । देशको राजनीतिक अस्तिरता बढ्दो छ । स्थिर सरकार बन्न नसक्दा नर्सहरु पनि त्यसैको नराम्रो असरमा परेका छन् । नर्सहरु लाखौैं पैसा खर्च गरेर नर्स बन्ने सपना बुनिरहेका हुन्छन् । उ नर्स त बन्छन् तर नर्स बनिसकेपछि उसलाई जागिर कसरी खाने त्यतातिर तनाव बढ्छ ।

प्राइभेट अस्पतालमा जागिर त पाउँछ तर सुरुवाती तलब ५ हजारदेखि शुरु हुन्छ । त्यो ५ हजार रुपैयाको तलब यति महंगो बजारमा आफ्नो दैनिकी जिवन बिताउन पनि गाह्रो हुन्छ । सरकारी अस्पतालमा जागिर गर्न जानलाई राजनैतीक पहुँच वा नेताका आसेपासे वा आफन्तहरुले मात्र जागिर पाउने गर्छन् ।

सरकारी अस्पताल होस् या प्राइभेट अस्पताल नर्सहरुमा चरम अन्याय र श्रम शोषण धेरै नै छ । नर्सहरुले आफुले दिनमा ७, ८ घण्टा र बेलुकामा १२ घण्टा काम गर्दा उनीहरुले श्रम गरे अनुसार पारिश्रमिक पाउन सकेका छैनन् । त्यसमाथी कतिपय अस्पतालले नर्सहरुलाई नियुक्ति पत्र विना काममा लगाइरहेका छन् । जसको फलस्वरुप आज नेपालमा १ लाख १० हजार नर्सहरु मध्ये आधा बढी विदेश पलायन हुन बाध्य भएका छन् ।